نکاتی در مورد بازیگری

همانطور که میدانید هر کاری به وسائل و ابزاری نیاز دارد:

نجار اره و رنده؛ آهنگر چکش وسندان؛ نقاش قلمو وبرس؛ و...

بازیگری هم از این قائده به دور نیست با این تفاوت که ابزار بازیگری خارجی نیستند؛ این ابزار :

1) بدن        2) بیان       3) ذهن

هر شخصی که بخواهد وارده عرصه بازیگری شود باید با تمرینات زیاد به پرورش این ابزار بپردازد.

چک لیست فیلمنامه O-W

«چک لیست فیلمنامه» نکات و قوانین کاربردی ای است که شما پس از اتمام نسخه اول فیلمنامه در مرحله بازنویسی باید آنها را در نسخه جدید فیلمنامه اعمال کنید. البته این قوانین برای نویسندگانی که به زبان انگلیسی می نویسند نوشته شده اما بسیاری از آنها قوانین عمومی فیلمنامه نویسی هستند که در سینمای ایران نیز کاربرد دارند. بخش های قبلی این مقاله پیش از این منتشر شده بود.

O

· دیالوگ های بیانگر احساس “On the Nose” Dialogue

اجازه ندهید که شخصیت ها احساساتشان را در قالب دیالوگ هایشان ابراز کنند. جز در موارد خاص. این دیالوگ های ON THE NOSE به نظر بی معنا و خسته کننده اند. احساس را از طریق رفتار و زبان اشاره منتقل کنید. این احساسات باید زیر پوستی باشند. باید از بین خطوط منتقل شوند. غالبا این نوع انتقال زیر پوستی به این ترتیب صورت می گیرد که شخصیت ها آنچه انتظار می رود در شرایط خاصی به زبان آورند را عمدا بیان نکنند.

   بازیگری چیست ؟

  بازی گری درتعریف عینی یعنی حضور زنده ی بازی گربر صحنه .دراین جا "حضور" یعنی اشغال بخشی ازفضا توسط بدن؛ قید« زنده»یعنی آن حضور (بدن) با اندیشه و احساس توأم است ؛ و«صحنه »در این تعریف یعنی هرنوع فضای بازی . پس بازیگر در هر مکتبی مشق کرده باشد ،با هر شیوه ای به نقش رسیده باشد ،نمایش اش هر سبک زیبا یی  شناختی داشته باشد ،کارش از این سه جنبه داوری می شود : 1)جنبةبدنی (فیزیکی) یا تکنیکی ؛ 2)جنبة ذهنی یا اندیشه ای ؛3)جنبه حسی یا روحی1
  جنبه بدنی یا تکنیکی در یک کلام یعنی چگونگی حضور بدنی بازیگر بر صحنه . این حضور گاه ساکن است (بازیگر درجا وبی حرکت ایستاده ،نشسته خوابیده ،یا ....)گاه متحرک: حرکت  آن گاه درجاست (بازیگر در جا ،سر ودست وتنه و اعضای صورت اش حرکت‌می دهد وبا لوازم بازی اش کارمی کند وتغییرمکانی  ندارد )گاه توأم با جابجایی (بازیگر در صحنه جابجا می شود وتغییر مکان دارد ،یعنی پایین وبالا یا چپ وراست می‌رود)؛‌ درهمةاین احوال گاه با بیان همراه است وگاه بی صدا یا بی کلام است ؛وسرانجام، گاه فردی است ،گاه جمعی . پس این جنبه مشتمل است بر همة آنچه تماشاگر از بازیگر می‌بیند ومی شنود .